Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
"Cada palo que aguante su vela en este entierro"
El Barón
El Baró[n]metro (medidor ciclotímico)
Tu casa dónde está; entre viento y nieve.
La Cámara Maravillosa
Galería de los Espejos
La Biblioteca de Palacio
-
▼
2011
(33)
- ► septiembre (1)
-
►
2010
(55)
- ► septiembre (9)
-
►
2009
(33)
- ► septiembre (1)
-
►
2008
(76)
- ► septiembre (13)
5 comentarios:
benquerido Barón:
sen animo de polemizar, dubido moito que a opinión que se teña sobre a importancia da versión orixinal sexa indicativo de algo.........coa que está caendo!!........
Benquerido/a anónimo/a: é indicativo de que vimos dun pasado franquista no que pouco importaba a arte, e moito a censura e a propaganda, e tamén é indicativo de que se non cambiamos esa herdanza seguiremos nas mesmas. E incidindo sobre o seu comentario: pensar que opinar sobre a arte é superfluo en tempos de crise é unha nova mostra desa herdanza, e un novo indicio do abismo ao que nos achegamos.
E viva a polémica...
xa que nos gusta a polémica, Yuuuupiiiiiiiiiiiiiii……comecemos dende 0
Non comprendo a manía que ten a peña coas películas dobradas. Parece que te dan puntos por tomala cos actores de dobraxe……
1 non hai mutilación da obra de arte, xa que a dobraxe permite manter o orixinal sen afectar, ao tempo que unha boa dobraxe crea unha variante da obra, non mutilada senón diferente e, as veces, mellorada. Disfrutei das películas que adoro na súa versión orixinal cando era unha nena e puiden coñecelas en todo o seu esplendor cando, de maior, tiven capacidade e paciencia para visionalas en versión orixinal.
Os sábados na tele botaban pelis americanas clásicas e eu as podía ver xunto a miña avoa, case analfabeta, e a miña tia aboa que tiña cataratas, ningunha das dúas sabía palabra de inglés e ningunha estaba capacitada para entender os subtítulos. Recordo Casablanca, historias de Filadelfia, películas dos Irmáns Marx, de vaqueros, de piratas ou de Tarzán….
Os actores de dobraxe en moitas ocasións fan un curro realmente bó, e non entendo porque non hai premios a mellor dobraxe que ben que o merecen.
Preferimos que a arte chegue a todos ou que cada día máis quede relegado a un grupusculo de elixidos…… Non teñen dereito a disfrutar desas pelis aqueles sen coñecementos doutros idiomas, aos que ler os subtítulos lles resulta molesto ou imposible, non é mellor coñecer a versión “demediada” dunha obra de arte que non coñecela????
Me gustan as películas en versión orixinal, pero creo que me gustan grazas a coñecelas e aprecialas 1º na súa versión dobrada. Non teño nin idea que ten que ver en isto o franquismo, nin en como afectan as dobraxes sobre o futuro dun pais pero si sé que me encanta escoitar a Constantino Romero dicindo iso e “Yo soy tu padre”.
e on son un anonimo é que o teu blog non deixou firmar
El Jabali del Coto Mixto
¿El doblaje es un atentado artístico? Es una modificación de la obra de arte original (en este caso una película) para que la cultura receptora pueda aceptarla dentro de su sistema. ¿Que el doblaje es bueno o malo para una película? Eso ya es otra cosa, pero lo que está claro es que todas las culturas necesitan la traducción, ya no sólo para ganar en riqueza y conocimiento, sino incluso para tapar ciertos huecos.
Benvido, Marquis. Apasionante tema el de la traducción. Quizás el rasgo más destacado de la historia de Occidente, obsesionado por asimilar sistemas culturales ajenos y hacerlos propios. ¿Hasta dónde forma esto parte del espíritu colonizador de nuestra civilización? Probablemente sea parte intrínseca de la misma.
De todos modos, el doblaje es algo más que traducción, porque no creo que los subtítulos sean un obstáculo a la absorción cultural, pero sí a una apreciación más profunda de la obra artística (lo que se pierde por el camino no es tanto como lo que se gana).
Publicar un comentario